Panią Zofię mieliśmy szczęście poznać w trakcie koncertowania z okazji wielkiego jubileuszu 100-lecia odzyskania niepodległości. Było to w podziemiach Bazyliki św. Krzyża – w Jej ukochanym warszawskim kościele, nieopodal którego mieszkała po wojnie 80 lat. Po tym zaszczyciła nas swoją przyjaźnią, w kolejnych latach była gościem honorowym niemal wszystkich naszych wydarzeń w Warszawie, także w trudnym czasie pandemii.
Wierzyliśmy, że tak będzie i w tym szczególnym roku – roku 80-lecia Powstania Warszawskiego.
Była wyjątkową osobą, z niesamowitym poczuciem humoru i wielką energią, momentalnie zdobywającą serca ludzi. Jak sama wielokrotnie wspomniała – została trzykrotnie cudownie ocalona w trakcie Powstania, służąc w nim jako łączniczka w Zgrupowaniu „Chrobry II”. Po wojnie ze światem artystycznym stykała się na codzień, jako autorka strojów scenicznych w wielu warszawskich teatrach.
W naszym zespole szczególnie ceniła aktorski i wokalny talent Dominika Rybiałka, a w razie jego nieobecności na scenie, zawsze pytała o swojego „ulubionego”.
Gdy tylko zdrowie Jej pozwalało (a w lipcu ubiegłego roku skończyła 100 lat), to żyła pełnią życia. I taka też pozostanie na zawsze w naszych sercach. Odeszła w przeddzień imienin Zofii.
I my żegnamy dziś z wielkim żalem Panią Zofię Czekalską, ukochaną przez nas, i całą Warszawę „Sosenkę”, przesyłając także wyrazy współczucia Jej Rodzinie.